Beşiktaş’ın Alex Ferguson’u olan Gordon Milne’nin gerisinde bıraktığı büyük boşluğu doldurmak kolay mı?
Elbette değil zira Beşiktaş, İngiliz hoca periyodunda “makine” üzere bir ekipti.
Sistemi, oyun ideolojisi, karakteri çok netti. Beşiktaş’la oynamak önemli bir sorundu…
Milne rakip kim olursa olsun bahadır ve tehditkar bir futbol oynatırdı.
Beşiktaş asla vazgeçmeyen, yenilgiyi kabul etmeyen, kurallar ne olursa olsun sonuna kadar savaşan bir gruptu.
Gordon Milne’den sonra vazifeye gelen teknik adamlar bu makinenin bir dişlisini güya daima eksik bıraktı…
Christoph Daum, Jean Tigana, Benjamin Toshack, Mustafa Denizli, Mircea Lucescu, Şenol Güneş ve Sergen Yalçın’la elde edilen muvaffakiyetler elbette tarihe yazıldı ancak Gordon Milne’nin mirası galiba yüzde 100 koruma edilemedi.
Milne’den sonra Jean Tigana’dan Benjamin Toshack’a, Tayfur Havutçu’dan Samet Aybaba’ya, Nevio Scala’dan Vicente Del Bosque’ye, Bernd Schuster’den Valerien Ismael’e kadar çok sayıda teknik adam çalıştı siyah-beyazlı grupta fakat “Yeni Gordon Milne” denilen bir teknik yönetici çıkmadı. Büyük umut bağlanan birtakım hocalar kısa periyotlu başarıyı yakalasa da, istikrarı elde edemedi.
İşin özeti; teknik yönetici koltuğu daima el değiştirdi ancak hiç kimse Milne’nin eline su dökemedi…
Misal, Slaven Bilic güzel taktiksyendi, karizmatikti, Beşiktaş kültürüne çabuk ahenk sağlamıştı lakin bir türlü derbi kazanamıyordu, kupa alamıyordu.
Abdullah Avcı büyük iştahla ve çok isteyerek geldi Beşiktaş’a. Başakşehir’deki 5 yıllık kontratını bırakıp koşa koşa gelmişti lakin olmadı. Bence çabuk vazgeçildi Avcı’dan lakin kabul ediyorum, hocayla yola devam etme ihtimali büyük ölçüde ortadan kalkmıştı.
Detaya hiç girmiyorum, Valerien Ismael’in misyona getirilmesi büyük bir maceraydı.
Şenol Güneş’le ikinci sefer yola çıkılması da yanılgıydı. Evvelki ayrılış biçimi onu yıpratmıştı, kredisi düşüktü ve birinci fırtınada gemiyi terk etti…
Burak Yılmaz’la kongreye kadar devam etme fikri olacak iş değildi. Beşiktaş’ın, U15 ekibinin başına bile getirilmemesi gereken Yılmaz’a teslim edilmesi felaket bir tercihti. Altı maçta 2 galibiyet, 4 mağlubiyet alan Burak Yılmaz, adaylık konusunda başı karışık olan Lider Ahmet Parıltı Çebi’yi de beraberinde götürdü. Yazgının cilvesi, eğrisi doğrusuna denk geldi…
Burak Yılmaz’ın istifasını kabul eden Lider Çebi beklendiği üzere birebir gün İstek Çalımbay’ı vazifeye getirdi. Çebi’nin Çalımbay tercihi toplulukta ve tribünlerde karşılık buldu, protestolar, reaksiyonlar bıçak üzere kesildi…
Malumunuz, altyapısından yetiştiği Beşiktaş dışında hiçbir kulübün formasını giymedi İstek Çalımbay. 1980’de PAF kadrodan A kadroya yükselmişti, 1996’da siyah-beyazlı formayla alanlara veda etti.
Beşiktaş’ta tam 13 kupası var…
Süper Lig’de 6, Türkiye Kupası’nda 3 şampiyonluk kazandı. Dört kez da Cumhurbaşkanlığı Kupası’nı (Süper Kupa) kaldırdı.
2005’te Del Bosque’nin yerine vazifeye getirilip yaklaşık 10 ay sonra ayrılmak zorunda kalmıştı. O devir de kurallar çok zorluydu, artık de benzeri bir süreç yaşanıyor Beşiktaş’ta. Yani tekrar “kurtarıcı” olarak oturdu o koltuğa…
Her şeyi bilerek, her şeyi kabul ederek ancak hiçbir şey istemeden geldi İstek hoca. Lider Çebi ile para ve müddet pazarlığı yapmadı. Tazminat unsuru falan koydurmadı. Gözünü kararttı ve en zahmetli süreçte ateşten gömleği giydi.
Başarısız olması halinde bu sefer 18 değil, 48 sene sonra bile misyona gelemeyeceğini bilerek geldi. Beşiktaş’ı ayağa kaldırmak için yakaladığı tarihi fırsatı geri çevirmedi…
Sizi bilmem ancak İstek Çalımbay’ın Beşiktaş için çok yanlışsız bir teknik adam olduğunu düşünüyorum.
Teknik yöneticilik mesleğinin ustalık çağını yaşıyor. Doğuştan Beşiktaşlı, doğuştan mütevazı…
“Sonradan olma Beşiktaşlılar!” üzere parayla yatıp, parayla kalkmıyor.
O bir Atom Karınca…
Çalışmaktan diğer bir şey bilmiyor…
Yolu açık olsun İstek Çalımbay’ın…
Eski hocası Gordon Milne’nin müsaadeden yürüsün, Efsane Lider Süleyman Seba’nın unsurlarından ayrılmasın; futbol ideolojisinden, duruşundan taviz vermesin, gerisine karışmasın…
