* Elimde kapı üzere dokümanım var, evrakın üzerinde de “Yedi denizin bütün uygun denizcileri tarafından bilinsin ki” diye başlayan cümle benim fahri denizaltıcı olduğumu belgeliyor. Denizaltı ile seyir ve dalış yapan sivillere verilen bir doküman bu. O belgeyi AKYA ağır torpido test atışı için TGC Preveze ile daldığımız gün almaya hak kazanmıştım. Deniz Harp Okulu’nun kuruluşunun 250. Yıl merasimlerine davet gelince de misyon şuuruyla Heybeliada’nın yolunu tuttum.
* Evvel Bostancı İskelesi’nden başlamam lazım. Yıllar sonra buluşan mezunların heyecanını, hasret giderişini izlemek garip bir his. Hani ortaokul ve lise arkadaşlarımızla buluştuğumuzda hepimiz biraz eski halimize döneriz ya, askeri eğitim almış olsalar da bu durum denizciler için de geçerli. Lakin Kınalıada önlerine vardığımız an vapurun içerisindeki hava birden değişti. Eski mezunları selamlamaya gelen helikopterler, hücumbotları izleyen o eski mezunlar birden yine asker hallerine döndüler. “Aslanlarım benim” diye bağıranlar mı, çakı üzere selam duranlar mı, hepsi vazife günlerine döndüler birden. Kimse, fırtınaya, tokat üzere yüzlere çarpan yağmur damlalarına aldırış etmedi.
* TGC Anadolu Heybeliada açıklarında denizcilere has çimariva selamıyla karşıladı eski mezunları. İskeleden okula giriş, okul bahçesinde devam eden kucaklaşmalar. Eşine, çocuğuna anılarını anlatan, eski arkadaşlarını tanıştıran denizciler. Sonra geçit merasimi başladı. Merasimi Deniz Kuvvetleri Kumandanı Oramiral Ercüment Tatlıoğlu ile yan yana seyrettim. Talih bu ya, birinci yerli denizaltı projesini imzalayan eski oramiraller, onların yurt dışından satın almak yerine yerli üretim yapmak için verdikleri çabayı dinlemek üzere bir talihim oldu.
* Denizcilik inanılmaz bir disiplin ister. İlla bir gemide olmaya gerek yok, küçük bir sandalda, Pendik’ten Tuzla’ya gerçek yayılmış Taşkıran ile Pavle adaları ortasında öğrenmiştim disiplin koşulunu. Fırtınaya karşın duruşunu hiç bozmadan geçen bando-mızıka grubu, Deniz Harp Okulu öğrencileri şaşırtmadı beni lakin kortejin sonunda gördüğüm adamlar çok şaşırttı. Deniz Kuvvetleri Komutanı’nın devir arkadaşları her sene geçit merasimine katılır, sınıf arkadaşları olan Kumandanı selamlarlarmış. Birçoklarını vapurda gördüğüm adamların, evlatları yaşındaki öğrencilerle tıpkı disiplinle geçişine şahit oldum. Oramiral Tatlıoğlu da selam durdu arkadaşlarına, birkaç saniye de el salladı 2-3 kez. Askerlikte rütbe kıymetli ancak Konferans Salonu’nda bir öbür gerçek çıktı karşıma. Birinci konuşma hakkı 1938 doğumlu, emekli bir deniz albaya verildi. 1960 darbesinde öğrenciyken Yassıada’da misyon yapmış, öğrencilik yıllarında Savarona’yla dünyayı dolaşmış bir deneyimin anlattıklarını dinledik daima bir arada.
* Askerlerin kurumsal şuuruna dair küçük bir not daha ekleyeyim: Nazım Hikmet’ten Necip Fazıl’a ünlü çok öğrencisi olmuş bir okul bugünün Deniz Harp Okulu. Yahya Kemal dahil çok ünlü isimlerin ders verdiği de biliniyor. Sorduğum her sorunun karşılığından fazlasını aldım. Okula, sarsıntıda gördüğü hasara, geçirdiği tüm evrelere kadar bilmediğim bir tarihi öğrendim…
* Deniz Kuvvetleri deyince, yalnızca Mavi Vatan, ya da Cumhuriyet tarihinin birinci ve tek amfibi harekâtı Kıbrıs çıkarması gelmesin aklınıza. Deniz Kuvvetleri’nin SAS ve SAT komandoları bugün Irak ve Suriye’de de vazife yapıyorlar. Yanlarına gidip gururla fotoğraf çektirdim bu genç arkadaşlarımla…
* Okulun tarihini bilmesem de Deniz Kuvvetleri’ne dair çok bilgim var. Mesela 1967’de çıkarma gemimiz olmadığı için Kıbrıs harekâtını yapamamıştık. Düşünsenize o vakit bulabildiğimiz tek deva askerlerimizi şileple Kıbrıs açıklarına götürüp, filikalarla kıyıya çıkmaktı. Çok şehit verileceği için vazgeçilmişti bu plandan. Bugün yerlilik düzeyi yüzde 80’i bulmuş bir deniz kuvvetleri var. Dünyanın birçok ülkesine MİLGEM ihracatı yapıyoruz, gemilerimizin üzerindeki füzeler ve toplar kendi imalatımız. Deniz Kuvvetleri’nin kıymetini anlamak için Libya’da başarılanlara bakmak bile kâfi olur aslında. Tıpkı SİHA’larda olduğu üzere deniz üstü insansız hava araçlarında da epeyce öndeyiz. NATO tarihinde bir tatbikatta kullanılan birinci SİDA, yeniden Türkiye’ye aitti.
* Deniz Kuvvetleri’ni anlatmak için sıcak yatak ne onu anlatmak lazım. Bizim denizaltılarımızda çalışanın yarısı kadar yatak vardır, birinin kalktığı yatağa oburu yatar. Fazladan kazanılan her metrekare vatanın savunması için kullanılır. TGC Anadolu’nun neredeyse 90 derece dik olan merdivenleri de tıpkı mantıkla yapılmış. TGC Anadolu’nun kız kardeşi İspanyol donanmasında ya, İspanyollar geminin içerisinde tank hareketi yapamıyorlar lakin Türk Silahlı Kuvvetleri Altay tankına o manevrayı yaptırdı. 1974’te Kıbrıs Barış Harekâtı sırasında imkanlar yetersiz olduğu için Ada’ya çok asker az tank çıkarabilmiştik. 20 Temmuz gecesi uçaklar çekildikten sonra yaşanan gergin saatlerin öyküsünü bilip, Mersin’e dönmekte olan 3 fırkateynin dayanak atışı için tornistan yaptığını hatırlayınca anlıyor insan bugün sahip olunanların kıymetini.
* Deniz Harp Okulu’nun boru-trampet grubunun, vurmalı çalgılarının üzerinde Mavi Vatan yazıyor. Sanırım öteki bir kelama de gerek yok bundan öbür…
